Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Σκέψεις και ζητήματα για το λαϊκό κίνημα των “Αγανακτισμένων”.

Με ενδιαφέρον παρακολουθούμε τις συγκεντρώσεις στης πλατείες της χώρας. Συγκεντρώσεις ενός ετερόκλητου πλήθους με πολλές συνιστώσες και πολλές διαβαθμίσεις. Η αρέσκειά μας σε οτιδήποτε πηγάζει από την λαϊκή βάση είναι έτσι και αλλιώς δεδομένη. Δεδομένη είναι επίσης η στήριξη μας σε οτιδήποτε αναδεικνύει τον διάλογο μέσα στην κοινωνία.

Αυτό το κείμενο δεν γράφετε ούτε για να ζυγίσει αλλά ούτε και να κρίνει την πορεία και το βάρος των αυτοαποκαλούμενων “Αγανακτισμένων”. Γράφτηκε για να θίξει κάποια ζητήματα και να δώσει τροφή για σκέψη πάνω σε ένα γόνιμο (κατά τα φαινόμενα) έδαφος.


Το ζήτημα της σημαίας.


Προφανώς κανείς δεν περίμενε ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων στην Αθήνα και χιλιάδων στην επαρχία που βγήκαν στον δρόμο την Κυριακή, να αποτελείτε από ακροαριστερούς διεθνιστές. Όποιος δεν αναγνωρίζει την ψυχολογική σημασία της πατρίδας προς τον λαό -ιδικά σε αυτό το κομμάτι του κόσμου- είναι τουλάχιστον αφελής. Οπότε όποιος κατεβαίνει με ανοιχτό μυαλό και χωρίς διάθεση να βλάψει τον συνάνθρωπο του στον δρόμο θα πρέπει να είναι καλοδεχούμενος από όλους άσχετα με το τι κρατάει στο χέρι του. Έτσι και αλλιώς μέσα από τον διάλογο θα αλλάξουν οι απόψεις και μέσα από την εμπειρία θα απομυθοποιηθούν οι μύθοι.

Παρόλα αυτά προκαλεί προβληματισμό αυτή η επιλογή. Μας δίνει την αίσθηση ότι κάπως έχουμε χάσει το νόημα. Γιατί; Γιατί το στοίχημα που έχουμε βάλει είναι καθαρά πολιτικοοικονομικό. Δεν νομίζουμε ότι οι συνθήκες θίγουν την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Η πολιτική κυριαρχία έτσι και αλλιώς εδώ και χρόνια και σε ένα μεγάλο μέρος της καθορίζετε από εξωτερικές δυνάμεις οπότε όποιος διάλεξε αυτήν την στιγμή να βγει και να διαμαρτυρηθεί για αυτό το ζήτημα είναι μάλλον χρονικά άκυρος και άσχετος με τις εξελίξεις. Δεν μας ζητείται σαν λαός να υπερασπιστούμε κανένα σύνορο και καμία πατρίδα. Δεν πρέπει να αποδείξουμε ότι επειδή είμαστε Έλληνες και επειδή “κουβαλάμε μια ιστορία στην πλάτη μας” θα τα καταφέρουμε. Στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον του σήμερα δεν έχουν σημασία ούτε τα σύνορα ούτε το πόσα κιλά ιστορίας κουβαλάει ένας λαός. Η άποψη μας είναι ότι πρέπει πρώτον: να αποδείξουμε ότι μπορούμε να λειτουργήσουμε έξω από τους απάνθρωπους κανόνες τις διεθνούς οικονομίας και αγοράς και δεύτερον: να αναγκάσουμε την ολοκληρωτική αλλαγή των κανόνων που διέπουν την διεθνή οικονομία και αγορά. Αυτό μας φέρνει στο δεύτερο ζήτημα που θέλουμε να θίξουμε


Το ζήτημα τις αντιπρότασης.


Αφήσαμε το σημαντικότερο για το τέλος. Κατηγορούν το κίνημα για έλλειψη ρεαλιστικής αντιπρότασης. Κατηγορούν το κίνημα για τα πολλά του “όχι” και το κανένα “ναι”. Προφανώς η έννοια του “ρεαλιστικού” διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αμφιβάλουμε για το αν ο πολιτικός κόσμος θεωρεί ρεαλιστική μια λύση που θα τον σηκώσει από την καρέκλα του. Αμφιβάλουμε για το αν οι τραπεζίτες θεωρούν ως ρεαλιστική μια λύση που θα τους αφαιρέσει τα κέρδη τους. Γι' αυτό ως ρεαλισμό θα ορίσουμε τον ρεαλισμό του λαού, και καλό θα ήταν όλες οι συζητήσεις που θα γίνουν να γίνονται στην ίδια βάση

Εμείς λοιπόν ως λύση προτείνουμε την κατάργηση του μηχανισμού παραγωγής “κέρδους” που λέγετε παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Θεωρούμε παραλογή την διαδικασία που μεταφέρει “χρήματα” από τον έναν σκληρό δίσκο στον άλλον (με κανόνες που θυμίζουν ρουλέτα) και παράγει “πλούτο”. Πλούτο θα πρέπει να παράγουν τα χωράφια, τα εργοστάσια και οι υπηρεσίες. Η οικονομία θα πρέπει να υπηρετεί τον λαό και όχι μερικές χιλιάδες κουστουμάτους στα εκάστοτε meeting rooms των πολυεθνικών.

Θεωρούμε αυτήν την λύση πέρα ως πέρα ρεαλιστική. Πρόκειται καθαρά για ένα ζήτημα πολιτικής αλλαγής και οικονομικής τεχνολογίας. Τα πανεπιστήμια είναι γεμάτα από οικονομολόγους που έχουν και την βούληση και την γνώση να μετατρέψουν αυτό το σύστημα παγκόσμιου τζόγου σε κάτι που να εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες. Η πολιτική αλλαγή εξαρτάται από εμάς...

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Παρέμβαση στις Φυλακές Γρεβενών 13/03/11

Ύστερα από κοινό κάλεσμα 5 συλλογικοτήτων, την Κυριακή 13/03/2011 το μεσημέρι και για 2 ώρες πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με μικροφωνική  έξω από τις φυλακές Γρεβενών. Στην παρέμβαση συμμετείχαν 110 αλληλέγγυοι από διάφορα μέρη της Ελλάδος.

MP3 audio: listen


Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Μετανάστες: Παρέμβαση με πανό και μοίρασμα φυλλαδίων στην κεντρική πλατεία


                      
                                                                              Μετανάστες 

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε για να θίξει το ευρύτερο μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα αλλά και στην Ε.Ε. γενικότερα. Γράφτηκε όμως με αφορμή τον αγώνα των τριακοσίων απεργών πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη των οποίων οι πράξεις είναι πράξεις αγώνα με ύψιστο κόστος όσο αλλοιωμένες και αν δείχνουν πίσω από τα επικοινωνιακά παιχνίδια και την διαστρέβλωση των μέσων. Δηλώνουμε αλληλεγγύη στους ανθρώπους που διάλεξαν τον δρόμο του αγώνα, της αυτοθυσίας και της αξιοπρέπειας.

Κανείς δεν θέλει να φύγει από το σπίτι του, ειδικά αν αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την διάσχιση των ναρκοπεδίων του Έβρου, των συρματοπλεγμάτων της Θέουτα ή τις φουρτούνες τις Μεσογείου. Επίσης, κανείς δεν θέλει να μεταναστεύσει με παράνομο τρόπο. Οι παράνομες μεταναστεύσεις γίνονται ελλείψει νόμιμων τρόπων μετανάστευσης. Στο θέμα τις νομιμότητας η δέχουσα χώρα έχει και το καρπούζι και το μαχαίρι και κόβει όπως τη βολεύει. Εμείς επιλέξαμε οι μετανάστες μας να είναι παράνομοι και μάλλον υπάρχει λόγος για αυτό: Η παρανομία πολλάκις έχει χρησιμοποιηθεί ως μαστίγιο στους εργάτες από την Αλβανία τις προηγούμενες δεκαετίες. Όποτε βλέπαμε ότι τα νούμερα στα δελτία ειδήσεων δεν μας άρεσαν, η ΕΛ.ΑΣ έκανε και από μια επιχείρηση σκούπα. Όποτε χρειαζόμασταν χέρια για φτηνή και βρώμικη δουλειά (βλέπε 2004) τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά.

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια μεγάλη αύξηση στους μετανάστες από την ανατολή και τον νότο. Αυτό είναι απόρροια του τρόπου λήψης των πολιτικών αποφάσεων στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Η μεταναστευτική όπως και η οικονομική κρίση είναι η καταιγίδα μετά τη λιακάδα των προηγούμενων δεκαετιών. Είναι το αποτέλεσμα τις έλλειψης λογικής από μέρους μας, ότι δηλαδή αυτά που βλέπαμε στις τηλεοράσεις μας τόσα χρόνια να συμβαίνουν σε μια χώρα κάπου μακριά δεν θα έρθουν αργά ή γρήγορα να μας χτυπήσουν την πόρτα. Ότι οι οικονομικές πολιτικές που ακολουθούσαν (και συνεχίζουν με πείσμα να ακολουθούν) οι πολυεθνικές και οι κυβερνήσεις τις δύσης σε τρίτες χώρες δεν θα έχουν επίπτωση σε εμάς.

Ίσως η δικαιολογία τις απάθειας μας σε έναν κόσμο που καταρρέει να είναι ο ψυχολογικός μας εγκλεισμός στην ζέστη του σαλονιού και της τηλεορασίτσας μας και η νάρκωση των ορμών μας με υπερκατανάλωση και θεάματα. Το ποιός είναι ένοχος και το αν ξέραμε και δεν πράτταμε ή αν δεν ξέραμε τι πράτταμε θα το κρίνουν τα παιδιά μας. Το θέμα είναι ότι η κατάσταση έχει ως έχει και ο μόνος που δεν μπορεί να κατηγορηθεί για αυτήν είναι ο μετανάστης, ο άνθρωπος δηλαδή που αντέδρασε όπως θα αντιδρούσε κάθε ζωντανός οργανισμός στο δίλημμα “φύγε από το σπίτι σου ή πέθανε μέσα σε αυτό”. Ας κάτσουμε να σκεφτούμε, πριν αρχίσουμε να παραπονιόμαστε ότι “δεν χωράνε άλλοι σε αυτήν την χωρα”, ότι εμείς ζούμε τον εφιάλτη που δημιουργήσαμε οι ίδιοι τις τελευταίες δεκαετίες ενώ σε αυτούς τους ανθρώπους ο εφιάλτης ήρθε με τη μορφή έξυπνης βόμβας από τα φτερά ενός F-16 ή με οικονομικές συμφωνίες εκμετάλλευσης αποικιακού χαρακτήρα.

Στις εποχές που ζούμε η αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζομένους σταματά να είναι απλά μια προϋπόθεση  για έναν καλύτερο κόσμο και αρχίζει να μετατρέπετε σε προϋπόθεση επιβίωσης, ειδικά για τους μετανάστες. Ας πάρουμε λοιπόν απόφαση ότι το παραμύθι τελείωσε, ότι φτάσαμε στο τέλος τους αδιεξόδου του τρόπου ζωής μας, ότι πρέπει να δημιουργήσουμε έναν δίκαιο και αξιοπρεπή κόσμο για όλους, παντού.

Ταυτόχρονα ας μην ξεχνάμε όμως ότι το καλύτερο αύριο θέλει αγώνα ενώ το καλύτερο σήμερα είναι απλά θέμα αλλαγής νοοτροπίας. Ας δεχτούμε αυτόν που έρχεται ως κομμάτι του κόσμου μας, ως κάποιον που άφησε σπίτι και οικογένεια με το όραμα μιας καλύτερης ζωής. Και ας συνεχίζουμε να τον δεχόμαστε μέχρι να μπορέσουμε να μεταφέρουμε αυτήν την καλύτερη ζωή στον τόπο που γεννήθηκε.

Προτείνουμε την αποσυσχέτιση του μετανάστη με οποιαδήποτε έννοια νόμιμου και παράνομου. Η λύση δεν είναι ο μετανάστης να γίνει Έλληνας αλλά οΈλληνας να γίνει άνθρωπος.

                                                                                                        Γενιά του Καιάδα
                             

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Τα μεταξωτά βρακιά… Της ΔΕΥΑΓ


    Το σκάνδαλο κατάχρησης μέρους των χρημάτων στο ταμείο της ΔΕΥΑΓ είναι γνωστό εδώ και καιρό. Παρόλα αυτά ο νυν δήμαρχος τοποθετήθηκε επί του θέματος, κατόπιν εορτής και οι έρευνες στα λογιστικά της επιχείρησης έφεραν στο φως μόνο μια σκανδαλώδη λεπτομέρεια των τριών χιλιάδων ευρώ, που είναι ένα ελάχιστο μέρος των εκατομμυρίων που λείπουν. Γενικά παρατηρείται μια τάση αποβολής ευθυνών, προς τους «κακούς» εργαζομένους που αγοράζουν εσώρουχα στις γυναίκες τους, από όλες της πλευρές, ενώ ουσιαστικά ευθύνη φέρει ο συνολικός τρόπος διοίκησης και διαχείρισης του δημόσιου χρήματος. Ο χρόνος στον οποίο ήρθε στην επιφάνεια το εξής ζήτημα μάλλον εξυπηρετεί μικροπολιτικές στρατηγικές της νυν δημαρχιακής διοίκησης, που αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν μια αίσθηση κάθαρσης και διαφάνειας στον κόσμο, ενώ τα χρήματα λείπουν εδώ και μήνες. Αυτό προκύπτει από το παράλογο γεγονός του ότι οι ίδιες δυνάμεις, που προκαλούν τέτοιου είδους καταχρηστικές ενέργειες, καλούνται ετεροχρονισμένα να της ελέγξουν. Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να διαχωρίσουμε σε καθαρούς και μη καθαρούς την νυν και πρώην δημαρχιακή διοίκηση, γιατί πρόκειται για την ίδια πολιτική δύναμη με διαφορετικό πρόσωπο. Πρόσωπο το οποίο την προηγούμενη τετραετία ήταν εν ενεργεία «άρχοντας» του Νομού, με πλήρη επίγνωση της κατάστασης από την αρχή της (εφόσον το ίδιο ίσχυε για ολόκληρη την τοπική κοινωνία).
     Προφανώς δεν μας ενδιαφέρει καμιά απόδοση νομικών ευθυνών σε κανέναν. Έτσι και αλλιώς, αυτό δεν πρόκειται να οδηγήσει σε κάποια ουσιαστική αλλαγή. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι μια ριζική αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης του πλούτου και των ζωών μας. Προτείνουμε αυτοδιαχείριση όλων των δημοσίων αγαθών και αυτοοργάνωση όλων των δημοτικών επιχειρήσεων σε λαϊκή βάση.
     Επίσης, προτείνουμε την άρνηση πληρωμών των λογαριασμών της ΔΕΥΑΓ, έως ότου μετατραπεί σε μια επιχείρηση που εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού και μόνο.

                                                                                                                  Γενία του Καιάδα

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Πρωτοχρονιά στις φυλακές Γρεβενών

Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, μαζευτήκαμε γύρω στις 70 συντροφίσες/σύντροφοι έξω από τις φυλακές στο φελί γρεβενών όπου κρατείτε ο Χρήστος Πολίτης. Καθίσαμε γύρω στην μια ώρα με μικροφωνική και πυροτεχνήματα και φυσικά συνθήματα και από τις δύο πλευρές του τείχους. Από εκεί και πέρα πιάσαμε τους  μπάτσους στον ύπνο μιας και την πρώτη μισή ώρα ο μόνος που υπήρχε ήταν ένας εμφανώς φοβισμένος ένστολος που μας παρατηρούσε από απόσταση. Πολύ ωραίο κλίμα και δυναμική, ας ελπίσουμε πως θα συνεχίσει εξίσου ωραία και ο υπόλοιπος χρόνος...

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1243793



Κείμενο του Χρήστου Πολίτη: Πολύ πρώτες σκέψεις σχετικά με την προφυλάκισή μου
Χτυπάτε.
Βαριά η τιμή του πόνου.
Μη δείχνετε καθόλου ανθρωπιά.
Κάθε στιγμή να μας θυμίζει
το δίκιο και το άδικο,
τον άνθρωπο και το χτήνος,
το έγκλημα και το καθήκον.
Αλέξανδρος Παναγούλης, «Χτυπάτε»


1. Αυτό το γράμμα δεν αποτελεί μια συνολική πολιτική τοποθέτηση για την αντιτρομοκρατική επιχείρηση που ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, αλλά μια πρώτη πολιτική ανάγνωση της προφυλάκισής μου. Των σημασιών και των ευρύτερων στόχων που αυτή έχει.


2. Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή εδώ και 15 χρόνια διαρκώς δραστηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπαστικό πολιτικό κομμάτι. Μια ανάγνωση της δικογραφίας, μα και η κυνική δήλωση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας -πως με συνέλαβαν επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου*- το αποδεικνύουν περίτρανα. Βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, και είμαι βαθιά πεπεισμένος γι αυτό, για τις αντιδράσεις μας στη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ΄96, για τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, για τις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, για τα φοιτητικά το ΄06 -΄07,  για την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων και σε όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για..., για... Γιατί βρεθήκαμε παντού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, όπου τίποτα δεν έμοιαζε σίγουρο και η κοινωνική εντροπία έδινε ξανά νόημα στη ζωή μας και δύναμη στους αγώνες μας.


3. Στις 4 Δεκεμβρίου με προσήγαγαν στην ασφάλεια μαζί με τον φίλο και σύντροφο Κώστα Μπαρλή, έξω από μια καφετέρια στα Εξάρχεια αστυνομικοί της ομάδας Δέλτα και της αντιτρομοκρατικής. Ο φίλος μου αφήνεται ελεύθερος 16 ώρες περίπου αργότερα. Εμένα μου παραδίδεται η έκθεση σύλληψης 26 ώρες μετά την προσαγωγή μου. Και μετά αρχίζει η τρέλα. Γιατί αν το τελευταίο διάστημα βλέπουμε σε μια σειρά υποθέσεων να ποινικοποιούνται οι φιλικές και συντροφικές σχέσεις, στην περίπτωσή μου δεν μπορούν να «επικαλεστούν» ούτε καν αυτό. Είμαι στη φυλακή για μια υπόθεση της οποίας ούτε τους συγκατηγορούμενους δεν γνωρίζω. Κανένας μάρτυρας δε με αναγνωρίζει, κανένας αστυνομικός δεν υποστηρίζει ότι συναντήθηκα με κάποιον από τους συγκατηγορούμενούς μου, σε καμία τηλεφωνική υποκλοπή δεν ακούγεται το όνομά μου και όσον αφορά την έρευνα που έγινε στο σπίτι μου το μόνο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι κλέψανε την ξυριστική μου μηχανή, άρα και το DNA μου (σημειώνω ότι αυτό δεν αναφέρεται καν στην έκθεση κατάσχεσης). Σύμφωνα όμως με την αντιτρομοκρατική το πρώτο «ενοχοποιητικό» στοιχείο είναι ότι το βράδυ της 24ης Νοεμβρίου με είδαν να κινούμαι παράλληλα με την οδό Πραξιτέλους στον Πειραιά. Τί κι αν στην Ηρώων Πολυτεχνείου, τρία στενά παράλληλα της Πραξιτέλους, βρίσκεται το γραφείο του δικηγόρου μου. Τί κι αν τον επισκέφτηκα εκείνο το βράδυ, λίγες μέρες πριν παρουσιαστώ στην ανακρίτρια για την υπόθεση του εφετείου. Το δεύτερο «ατράνταχτο» στοιχείο είναι ότι ήπια ένα ποτό στα Εξάρχεια, στην περιοχή που καθημερινά συναναστρέφομαι με δεκάδες ανθρώπους, με «άγνωστο άτομο», το οποίο σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική είχε φάει προηγουμένως σουβλάκια μαζί με έναν από τους συγκατηγορούμενούς μου. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Φυσικά, όλη αυτή την εβδομάδα που κρατήθηκα στην αντιτρομοκρατική ήμουν απομονωμένος σ’ ένα κελί ένα επί τρία, χωρίς παράθυρο και με το φως συνέχεια ανοιχτό. Και μετά ήρθε η προειλημμένη απόφαση της προφυλάκισής μου και μάλιστα στα Γρεβενά. Οι φυλακές Γρεβενών είναι υψίστης ασφαλείας όπου κρατούνται βαρυποινίτες και όχι υπόδικοι και βρίσκονται 500χλμ μακριά από την Αθήνα, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη κάθε επικοινωνία με φίλους, συντρόφους, συγγενείς, δικηγόρους.


4. Οι δύο βαρύτατες διώξεις σε βάρος μου σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων και η προφυλάκισή μου, δεν πρέπει να μπερδέψουν και να θεωρηθούν μονάχα μια διαρκής προσπάθεια να βρεθώ εγώ προσωπικά σ΄ ένα καθεστώς ασφυκτικού ελέγχου. Αντίθετα, όλο αυτό το σκηνικό εξόντωσης βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης κατασταλτικής πολιτικής. Στην καρδιά ενός πολυεπίπεδου σχεδιασμού που αποσκοπεί στον εκφοβισμό και στην εκπειθάρχηση των νέων «επικίνδυνων τάξεων» και στην εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Στην αχρήστευση δηλαδή των προταγμάτων της αυτενέργειας, της άμεσης δράσης, της αλληλεγγύης και του αγώνα για την επανοικειοποίηση της ζωής. Στην υπονόμευση της δυναμικής των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών μέσα στις κοινωνικές διεργασίες. Έτσι ώστε η πρόσφατη γενική απεργία και οι δυναμικές διαδηλώσεις της 15ης Δεκεμβρίου να κρατήσουν μόνο μια μέρα, η αντίσταση να υποτιμηθεί, οι αγωνιστές να απαξιωθούν, η Κερατέα να είναι απλώς μια περιοχή λίγο έξω από την Αθήνα, ο Δεκέμβρης να ξεχαστεί και να γιορτάζεται σαν το τριήμερο του Πολυτεχνείου. Και για να εγκαθιδρυθεί το βασίλειο του θανάτου και της τάξης, για να επιβληθεί νικηφόρα η επίθεση του καπιταλιστικού κόσμου, χρειάζεται όσοι βρίσκονται στο στόχαστρό του να πολλαπλασιαστούν. Το ποινικό φάσμα να διευρυνθεί και οι νομικές έννοιες να διασταλούν με έναν μόνιμο χαρακτήρα σκόπιμης ασάφειας. Να χάσουν κάθε σημασία τους  ή ίσως καλύτερα να αποκτήσουν την πλήρη σημασία τους με την επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Χωρίς ενδοιασμούς οι ανακριτές και οι εισαγγελείς αποδεικνύουν διαρκώς πως μόνο τους μέλημα είναι να τσακίσουν τον εσωτερικό εχθρό. Και μετά, σειρά να πάρει η μονοτονία των σωφρονιστικών καταστημάτων και η καθαρή, ωμή βία του εγκλεισμού.


5. Οι κατασκευασμένες και κατευθυνόμενες διώξεις με βάση τα σενάρια και τις εμμονές της αντιτρομοκρατικής θυμίζουν βόμβες διασποράς. Στοχεύουν κάπου για να πλήξουν σε μεγάλη ακτίνα γύρω τους, να καταστρέψουν μια ευρύτερη περιοχή. Αυτή η δίωξη δεν αφορά μονάχα εμένα προσωπικά. Αυτή η δίωξη θέλει να φοβίσει τον καθένα. Να προσέχουμε με ποιούς μιλάμε. Με ποιούς αφισσοκολλούμε. Με ποιούς βγάζουμε έντυπα. Με ποιούς συμπορευόμαστε στις διαδηλώσεις. Με ποιούς ανταλλάσουμε απόψεις στις εκδηλώσεις. Και φυσικά πού πηγαίνουμε. Να εμποτίσουν την καθημερινότητά μας με καχυποψία και φόβο. Οι υπάλληλοι της τρόικας μας προσφέρουν απλόχερα το μόνιμο «άλλοθι» της υπακοής, την πρόσκαιρη ασφάλεια και την ψεύτικη σιγουριά της υποταγής. Γιατί ποιός θα αμφισβητήσει, χωρίς  να γελοιοποιηθεί τελείως, πως αν μας αρκούσε το τίποτα, αν ήμασταν αναρχικοί μέχρι να πάμε πενταήμερη, αν είχαμε «ανακουφιστεί» μετά την υπογραφή του μνημονίου, αν μισούσαμε τους μετανάστες, αν αγανακτούσαμε με τους κουκουλοφόρους, αν φοβόμασταν τους «τρομοκράτες», καμία από τις συνέπειες της καταστολής δε θα είχα υποστεί ούτε εγώ ούτε πολλοί άλλοι που αντιστέκονται.


6. Ο αγώνας όμως δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Το καθεστώς και οι διάφοροι αξιωματούχοι του δεν πρόκειται να αισθανθούν ούτε χαρά ούτε ανακούφιση. Εμείς στεκόμαστε δίπλα στους φυλακισμένους αναρχικούς, δίπλα στους φυλακισμένους αγωνιστές. Ως την απελευθέρωσή τους. Συμβάλλουμε διαρκώς στη συγκρότηση -θεωρητική και οργανωτική- της τάξης μας και αναπτύσσουμε τον αναγκαίο στρατηγικό σχεδιασμό για την επίτευξη της νίκης της.


Ας σταθούμε όρθιοι. Και ας κάνουμε το επόμενο βήμα. Για την κοινωνική/ταξική αντεπίθεση. Για την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.


Υ.Γ. Όπως μου είχε πει κάποτε ένας καλός σύντροφος: «Υπομονή. Δύναμη. Πίστη στην υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος». Αυτές οι λέξεις θα γίνουν οδηγός μου σ’ αυτές τις πραγματικά δύσκολες στιγμές.


Χρήστος Πολίτης
Κλειστή Φυλακή Γρεβενών
16 Δεκέμβρη 2010

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1241353

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Η αποχή είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη.

Μείωση των μισθών και συντάξεων, μαζικές απολύσεις, ξεπούλημα της παιδείας και του δημόσιου πλούτου, λεηλασία της φύσης, κοινωνική εξαθλίωση, συνειδησιακή αλλοτρίωση. Κάθε ήμερα που περνάει η επιβίωση γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Τώρα καλούμαστε να ψηφίσουμε τον φίλο, τον γείτονα, το συγγενή μας που κατεβαίνει στις εκλογές -με ή και χωρίς την κομματική του ταυτότητα- λόγο υποχρέωσης ή ακόμα χειρότερα με αντάλλαγμα κάποιο ρουσφέτι. Έξαλλου όλοι μας έχουμε ακούσει πως στον τόπο μας το “σόι” τους εκλέγει... Μάλλον δεν έχουμε καταλάβει ακόμα όμως πως τα πρόσωπα που κατεβαίνουν στις εκλογές είναι οι ίδιοι που ενισχύουν κυβερνήσεις και πολιτικές οι οποίες έχουν καταστρέψει τις ζωές μας. Μέχρι και ο τελευταίος υποψήφιος σύμβουλος που στηρίζει τα λαμόγια κομματόσκυλα συμβάλει είτε άμεσα είτε έμμεσα στο καταστροφικό έργο της εξουσίας. Ας μη ξεγελιόμαστε ... δίνοντας την ψήφο σου δεν παίρνεις το μέλλον στα χέρια σου ούτε αποφασίζεις για κάτι που αφορά τη ζωή σου. Ούτως ή άλλως μέσω αυτής της διαδικασίας φτάσαμε ως εδώ.

Η αποχή είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη. Μια εναντίωση στο εξουσιαστικό παιχνίδι των εκλογών που προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι ο μόνος τρόπος να διαχειριστούμε τις ζωές μας.

Mε πρόταγμα την άμεση δημοκρατία, την αυτοοργάνωση και την αυτοδιαχείριση να δημιουργήσουμε πυρήνες αντίστασης σε κάθε γειτονιά και κάθε χωριό.

Γενιά του Καιάδα

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

fest της άμεσης δημοκρατίας




Σας καλούμε να συμμετάσχετε στο πρώτο «Φεστιβάλ της άμεσης δημοκρατίας» που θα πραγματοποιηθεί στις 8-10 Σεπτεμβρίου 2010, και στην πορεία της 11 Σεπτεμβρίου, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, με κοινό πρόταγμα την Άμεση Δημοκρατία, μέσω της οποίας θεωρούμε ότι εκφράζεται πολιτικά το νέο κοινωνικό ρεύμα που διαμορφώνεται από το διάχυτο και ακηδεμόνευτο κίνημα αντίστασης ενάντια στις επιλογές του κράτους.
Η γενικευμένη καπιταλιστική κρίση έχει εξελιχθεί από χρηματοπιστωτική σε βαθιά συστημική, φέρνοντας στην επιφάνεια ζητήματα, που σχετίζονται με την κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής, πάνω στην οποία στηριζόταν μέχρι τώρα το καθεστώς. Η αποδόμηση αυτή εκδηλώνεται στο σύνολο των κοινωνικών θεσμίσεων και δραστηριοτήτων, που αφορούν στην εργασία, στην παιδεία, στην οικογένεια, στη γειτονιά, στην πόλη κλπ. Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε και την ένταση της οικολογικής καταστροφής ως προϊόν της λεγόμενης “καπιταλιστικής ανάπτυξης”, αντιλαμβανόμαστε γιατί η κρίση του συστήματος και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας αποτελεί το έναυσμα για την αναζήτηση μιας ριζικά άλλης, νέας κοινωνικής ταυτότητας, έξω από αυτή που επιβάλει ο καπιταλισμός και η κυριαρχία.
Έχει ανοιχτεί ένα πεδίο μάχης, από το οποίο δεν θέλουμε να λείψουμε, και στο οποίο σας καλούμε να συμμετέχετε, όχι μόνο με την παρουσία σας, αλλά μέσω της ουσιαστικής συμβολής σας, καταθέτοντας τις απόψεις και τις εμπειρίες σας, τις οποίες αναγνωρίζουμε ως ουσιαστικές παραμέτρους στη μάχη αυτή.
Στο 3ήμερο φεστιβάλ της άμεσης δημοκρατίας, δεν αναγνωρίζουμε απλώς μια φιλολογική συνεύρεση, όπως επίσης και το μπλοκ της άμεσης δημοκρατίας δεν αποτελεί για μας μόνο μια στιγμή που εκτονώνει τη διαμαρτυρία της σε μια διαδήλωση. Αντίθετα, η παρουσία και συμμετοχή ανθρώπων με διαφορετικές διαδρομές, αλλά με κοινή επιλογή και επιδίωξη την πραγμάτωση της άμεσης δημοκρατίας, περιμένουμε να συμβάλλει σημαντικά στη συγκρότηση μιας σχέσης αλληλεγγύης με συνέχεια και βάθος στον χρόνο, που θα χαρακτηρίζεται από το κοινό όραμα για μια δίκαιη, ελεύθερη και αντικυριαρχική κοινωνία.
Οι ημερομηνίες που έχουμε επιλέξει δεν είναι τυχαίες. Στις 11 Σεπτεμβρίου, κατά την έναρξη της Διεθνούς Έκθεσης, ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει την οικονομική πολιτική των επόμενων ετών, την ίδια ώρα που δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι θα διαδηλώνουν στους δρόμους. Θα είμαστε εκεί μαζί τους, φέροντας το μήνυμα της Αλληλεγγύης και της Αντίστασης, καθώς και το αίτημα για κοινωνική Ανατροπή, με ένα θετικό και δημιουργικό πρόταγμα ενάντια στο κράτος, στο κεφάλαιο και στην εξουσία, με την Άμεση Δημοκρατία, για την Κοινωνική αντιεξουσία.

ανοιχτή συνέλευση για το fest 2010 της άμεσης δημοκρατίας

Περισσότερα: http://www.ablocfest.gr/

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Και 4ος νεκρός στη φυλακή Γρεβενών


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πληθαίνουν οι καταγγελίες των κρατουμένων στη φυλακή Γρεβενών για θανάτους οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, εάν υπήρχε το απαραίτητο ιατρικό προσωπικό. Ένας ακόμη κρατούμενος άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στη φυλακή ανεβάζοντας τον αριθμό στους 4 μόνο το τελευταίο διάστημα, ενώ η Διεύθυνση της φυλακής αρνείται να δώσει στοιχεία και πληροφορίες. Τη στιγμή που άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται στην ευθύνη του πεθαίνουν καθημερινά, ο Διευθυντής της φυλακής Γρεβενών περιορίζεται στο να αμφισβητεί την ύπαρξη της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων στη Λάρισα και να μας παραπέμπει στην Αστυνομική Διεύθυνση για ενημέρωση της κατάστασης μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα. Μόνο που, φυλακές με τέτοιες ελλείψεις και με τέτοιους Διευθυντές, μάλλον «κολαστήρια» πρέπει να αποκαλούνται, παρά «σωφρονιστικά καταστήματα».
Η αναλγησία και η αδιαφορία της πολιτείας και κατ' επέκταση των διευθύνσεων των φυλακών απέναντι στα καθημερινά προβλήματα και στις τραγικές συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων οδηγεί στην απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Οι κρατούμενοι δεν χάνουν μόνο την ελευθερία τους αλλά και τη ζωή τους. Όσο το κράτος συνεχίζει να τιμωρεί τους τοξικοεξαρτημένους βάζοντάς τους σε κελιά, όσο επιλέγει το δρόμο της καταστολής αντί μιας προνοιακής πολιτικής και της διεύρυνσης των δομών υποστήριξης, τόσο οι φυλακές θα γεμίζουν και οι νεκροί θα αυξάνονται. Οι θάνατοι αυτοί, που έρχονται να προστεθούν στη μακάβρια αλυσίδα των δεκάδων θανάτων και αυτού του έτους, δεν είναι διόλου «τυχαίοι». Συνιστούν κρατικές δολοφονίες και αναρωτιόμαστε αν η εξόντωση είναι η μοναδική μέθοδος που τελικά προκρίνεται ως η πιο αποτελεσματική για την αποσυμφόρηση των φυλακών.

Όμως, οι κρατούμενοι δεν είναι μόνοι τους!

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Και τρίτος νεκρός στο «Gouantanamo» των Γρεβενών

Άλλος ένας κρατούμενος των φυλακών Φελίου έχασε τη ζωή του σήμερα Παρασκευή 26/6, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των θανάτων σε τρείς, μέσα σε διάστημα 15 ημερών στο Σωφρονιστικό Κατάστημα των Γρεβενών.
Πρόκειται για 34χρονο έλληνα υπήκοο και σύμφωνα  με τις πρώτες εκτιμήσεις ο θάνατος του προκλήθηκε από ανακοπή καρδιάς…
Έλεος πια! Πρόκειται για ανθρώπους και όχι για πρόβατα.
Ότι νεότερο υπάρξει θα ενημερώσουμε…

πηγή: http://www.e-grevena.net/psk/?p=1301

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Κρατούμενοι των Ελληνικών φυλακών απέστειλαν μέσω της φυλακής Λάρισας το παρακάτω γράμμα - Καταγγελία σχετικά με το θάνατο του συγκρατουμένου τους Χρήστου Μπογιάννη που πέθανε στη φυλακή Γρεβενών και τις συνθήκες κράτησης τους...



ΓΡΑΜΜΑ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΠΟΓΙΑΝΝΗ



Την 16η Ιουνίου 2010 ο αδερφός, φίλος, συναγωνιστής και συγκρατούμενος μας Χρήστος Μπογιάννης πέθανε στη φυλακή Γρεβενών, σε ηλικία 27 ετών!


Η παραπάνω φυλακή δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει την οικογένεια του Χρήστου για τον θάνατο του, μάλλον έμπλεξε με την τελευταία μεταγωγή του πτώματος έως το νοσοκομείο Γρεβενών… Τελικώς το μοιραίο συμβάν γνωστοποιήθηκε ώρες αργότερα, από συγκρατούμενο του Χρήστου στους οικείους του, οι οποίοι τελικώς και τρομοκρατημένοι έλαβαν απάντηση από την ασφάλεια της αστυνομίας πως ο συγγενής τους πέθανε από ηρωίνη…


Από την ηρωίνη της φυλακής καλύτερα, από την ηρωίνη της απελπισίας, της απομόνωσης, της μοναξιάς, της απανθρωπιάς, της κοινωνικής αδικίας…


Είναι πασίγνωστο πως συμβαίνει το εξής παράδοξο στη φυλακή, από τη μία να λειτουργεί ένας άγριος και συνεχώς αυξανόμενος μηχανισμός πειθαρχίας και καταστολής με ξύλο, πειθαρχικές ποινές, πειθαρχεία – απομόνωση, απορρίψεις αδειών και υφ΄ όρον απόλυσης για σπάσιμο του πιθανού ενδόμυχου τσαμπουκά εκάστου κρατουμένου, εξευτελιστική και βασανιστική μεταχείριση για παράδειγμα, με πρωκτικούς και κολπικούς ναρκοελέγχους και από την άλλη πολλοί ( εκατοντάδες καθ΄ έτος ) άνθρωποι να γίνονται τοξικομανείς και ψυχασθενείς μέσα στην φυλακή, να αρρωσταίνουν στη φυλακή, να πεθαίνουν στη φυλακή !


Είναι επίσης πασίγνωστο πως στη φυλακή, οι ανθρωποφύλακες προσφέρουν κάθε λογής προϊόντα και σε ασυναγώνιστες τιμές! Λεφτά να έχεις και όλα γίνονται - για να μεγαλώσουν τα παιδάκια τους μωρέ… - κινητά, άδειες έναντι καταβολής τιμήματος, πρέζα…


Η σκόνη γίνεται στα χέρια του εκάστοτε φορέα της εξουσίας, χρήμα ρευστό και ολόφρεσκο, αυτοκίνητο πολυτελείας, κοινωνική υπεροχή, τρόπος να θάψει τις ενοχές του για τα καθημερινά του εγκλήματα και να βιώσει την αμνησία μπροστά στη βαρβαρότητα που υπηρετεί..


Και μετά ομιλεί η κοινωνία για κρίση αξιών …


Η κρίση αξιών δεν υπάρχει, οι αξίες δεν υπάρχουν για να ομιλούμε για αυτές…


Όταν το κράτος νομιμοποιεί πρόσωπα για να φυλακίζουν ανθρώπους και εν τέλει για να τους φυλάνε γνωρίζει πολύ καλά πως η ζωή των τελευταίων τελεί υπό την εγγύηση των πρώτων οι οποίοι εργάζονται για να συνδράμουν στην άσκηση των δικαιωμάτων των κρατουμένων, δικαίωμα στη ζωή, λένε, στην υγεία, στην αξιοπρέπεια, στην επικοινωνία, στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και άλλα κουραφέξαλα…μπλα, μπλα, μπλα…ενισχυμένη προστασία αυτών σύμφωνα μία σωρεία νόμων σωφρονιστικών, κανονισμών, αποφάσεων εθνικών, υπερεθνικών, Σωφρονιστικού Κώδικα, Συμβουλίου της Ευρώπης, Κώδικα του ΟΗΕ για τη μεταχείριση των κρατουμένων, κ.τ.λ. κ.τ.λ. ….


Ένας κρατούμενος, παραδείγματος χάριν, δεν μπορεί να λάβει φαγητό εάν δεν του το διανείμει η φυλακή και να το παραλάβει τις ώρες διανομής, δεν μπορεί να δει τους οικείους του εάν δεν του το επιτρέψει η διοίκηση τις προβλεπόμενες από τον κανονισμό, μέρες και ώρες, δεν του ανοίξει την πόρτα του θαλάμου, την πόρτα του διαδρόμου, την πόρτα του κιγκλιδώματος, του διεξάγει έρευνα, τον χρονομετρήσει, δεν μπορεί να λάβει τη φαρμακευτική αγωγή χωρίς συνταγή ιατρού της φυλακής και χωρίς την παρουσία μέλους ιατρικού προσωπικού τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή διανομής των φαρμάκων, να προαυλιστεί εάν δεν του ανοίξουν την πόρτα του κελιού του ή θαλάμου του, δεν του χορηγήσουν χώρο και χρόνο για αυτό, δεν μπορεί επίσης να τηλεφωνήσει εάν δε λειτουργούν τα καρτοτηλέφωνα, να νοσηλευτεί εάν η διοίκηση δεν εγκρίνει τη μεταφορά του στο νοσοκομείο, να πάρει άδεια εξόδου εάν δεν του τη χορηγήσει το συμβούλιο φυλακής, να εργαστεί εάν δεν του εγκρίνουν την εργασία, να παραλάβει γράμμα και λεφτά εάν δεν του τα παραδώσει ο ταχυδρόμος της φυλακής, ομιλούμε για ένα τεράστιο εργαστήρι απορρίψεων και εγκρίσεων αιτήσεων…υπάλληλοι της φυλακής εδώ και εκεί για κάθε κίνηση σου, είσαι εξαρτημένος από αυτούς για να ζήσεις, μονάχα που όταν τους χρειάζεσαι πολλές φορές δεν τους βρίσκεις…


Στη φυλακή η ζωή μας κρατείται υπό τον όρο καταβολής εγγύησης εκ των ανθρωποφυλάκων, αρχιανθρωποφυλάκων, υπαρχιανθρωποφυλάκων, ανθρωποδιευθυντών και άλλων ανθρώπινων όντων που εργάζονται απάνθρωπα και ανθυγιεινά στα κάτεργα της φυλακής, για να βγάλουν « τίμια » το ψωμί τους…


Ειδικότερα, όσον αφορά το παιχνίδι της πρέζας, παντού κάμερες, μηχανήματα ανίχνευσης ναρκωτικών ουσιών, ουρολογικοί έλεγχοι, σωματικοί έλεγχοι, πρωκτικοί, κολπικοί, καθημερινή επιθεώρηση, αναφορά, ακτινογραφίες, θάλαμοι υποδοχής – τα λεγόμενα κιούπια – ή αλλιώς πειθαρχεία ( όπου προληπτικά και βασανιστικά παραμένουν κρατούμενοι και για πέντε μέρες, που πρόκειται να εισέλθουν στη φυλακή κατόπιν μεταγωγής ή αδείας εξόδου προκειμένου να αποβάλλει ο σωματικός τους οργανισμός τους παράνομες, επιμελώς κρυμμένες, ουσίες και αντικείμενα σε « κατάλληλα » διαμορφωμένο χώρο – κόλαση αποβλήτων ) περιμένουν να σε « υποδεχτούν » με τη συνδρομή του ανθρώπινου προσωπικού, όπως κουραστικά μετά συγχωρήσεως, αναφέρουμε συνεχώς, για να αποφύγουν κάθε ενδεχόμενο κατανάλωσης ναρκωτικών ουσιών από τη μεριά των κρατουμένων εντός αυτής και να προλάβουν την ασφάλεια της ζωής τους…


Και τώρα θέτουμε τα εξής εύλογα ερωτήματα : Πώς βρήκε πρέζα ο Χρήστος, θα είχε πεθάνει ο Χρήστος εάν είχε κάνει χρήση και βρισκόταν ελεύθερος;


Ο Χρήστος ήταν το παιδί που δεν ήθελε να πεθάνει, αγαπούσε τη ζωή και την αξιοπρέπεια, ήταν μπροστά σε κάθε διεκδίκηση συλλογική, ατομική, στον αγώνα μας και στην απεργία πείνας το Νοέμβριο του 2008, ήταν δυνατός, είχε όνειρα και αισιοδοξία που το Εφετείο του θα πήγαινε καλά έλεγε, θα σπάσει η ισόβια, γελούσε, είχε χιούμορ, γυμναζόταν, πάλευε καθημερινά…


Η τύχη όμως στη φυλακή γυρίζει σαν τρελή και ο Χρήστος πέθανε μόνος και ταραγμένος, υπέφερε που έχανε τη ζωή του από την πρέζα, δίχως βοήθεια από πουθενά…


Μετά άρχισε ο πανικός, τα ναζάκια μέχρι εξάντλησης του άγχους, των νεύρων και του χρόνου μας από τη μεριά των μπάτσων, εάν θα μεταγάγουν τον εξ΄ημών, αδερφό του Χρήστου από τη φυλακή της Λάρισας στην κηδεία του τελευταίου ήταν αυτό που μας εξόργισε περισσότερο, τελικά τα καταφέραμε…


Μπορεί να κουράζεστε που είστε υπάλληλοι και να εργάζεστε για να βγάλετε « τίμια » το ψωμί σας, κύριοι ανθρωποφύλακες και να έχετε και οικογένεια, έξοδα, φροντιστήρια και άλλα τέτοια, οικογένεια είχε και ο Χρήστος όμως και φρόντισαν κάποιοι να μην συμβιώσει καν στην ίδια φυλακή μαζί με τον αδερφό του προς χάριν της εύρυθμης ! λειτουργίας, τάξης, πειθαρχίας και ασφάλειας ! αυτής! Μόνο που στην αντίθετη περίπτωση – δηλαδή της συμβίωσης των δύο αδερφών - θα είχε μάλλον αποφευχθεί το μοιραίο συμβάν του θανάτου του που διασάλευσε τελικώς την εύρυθμη λειτουργία, τάξη, πειθαρχία και ασφάλεια της φυλακής…


Αλλά για αυτό το παράπτωμα τσιμουδιά…


Η πρέζα σας λοιπόν, κύριοι ανθρωποφύλακες είναι όχι τίμια και ποτέ τίμια δεν πουλιέται σ΄ αρρώστους και απροστάτευτους ανθρώπους…


Εάν είναι να βγάζουμε τίμια το ψωμί μας για να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν άνθρωποι, καλύτερα ας πεθάνουμε εμείς…έτσι λέμε εμείς…


Θα μας βρείτε μπροστά σας ακόμη πιο οργισμένους, ενωμένους, δυνατούς όσοι πουλάτε στη φυλακή πρέζα και άλλα τέτοια για να παρκάρετε στην αυλή πολυτελή ι.χ. και να πουλάτε μούρη στους συναδέλφους σας…


Θα μας βρει μπροστά του και το κράτος φυσικά! ο μέγα παραγωγός και μέγα ντίλερ της κοινωνικής αδικίας που συνεχίζει να επικαλείται βάρβαρα μέσα στέρησης ελευθερίας για να μεγαλώσει τον ανθρωπισμό μέσα μας, τον ανθρωπισμό να διδάξετε στους εαυτούς σας! όσοι παράγοντες απονομής δικαιοσύνης στέλνετε ανθρώπους στη φυλακή, απελπισμένους, περιθωριοποιημένους, αρρώστους και αβοήθητους, χωρίς ελπίδα, χωρίς μέλλον και συνεχίζετε να τους εκδικείστε για να μη στραφείτε στους εαυτούς σας και στους συνανθρώπους σας, αυτού του δικού σας κοινωνικού στάτους…


Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τα εγκλήματα σας και ούτε παραγράφονται, παιχνίδια με τις αρχές μας δεν παίζουμε, δε θα ξεχάσουμε κανένα θάνατο στη φυλακή, ζει μέσα μας η φλόγα που μας καίει την ψυχή και μας φουντώνει…


Ο θάνατος του Βούλγαρου συγκρατούμενου μας, στην φυλακή επίσης των Γρεβενών πριν από λίγες μέρες, από καρδιακή ανακοπή, Μανόλοφ Νικολάι, μας θλίβει πολύ και μας πονάει ακόμη περισσότερο που το σώμα του βρίσκεται στο νεκροτομείο του νοσοκομείου Γρεβενών για πολλές μέρες, χωρίς δυστυχώς παραλήπτη…


Δηλώνουμε πως κάθε θάνατος στη φυλακή είναι ένας πρόσθετος λόγος για εμάς να οπλίζουμε το μυαλό μας και το σώμα μας ενάντια στην βία της εξουσίας που γίνεται επικίνδυνη πολύ όταν κουβαλάμε στις πλάτες μας εξοντωτικές ποινές πολλών ετών στερημένων από την ελευθερία στο όνειρο της οποίας, ξυπνάμε ακόμη ζωντανοί….


ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΧΡΗΣΤΟ!


Για εμάς ήσουν άνθρωπος, φίλος, αδελφός, συναγωνιστής μεγάλος…


Θα τιμήσουμε καταλλήλως, τη ζωή σου και τη μνήμη σου, σύντομα…




ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ
ΝΤΑΝ ΚΑΡΑΜΠΟΥΛΕΑ
ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΑΧΤΣΑΛΩΤΙΔΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΟΥΣΤΑΦΑ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ
ΟΛΙΒΙΟ ΤΖΕΖΕΣΚΟΥ
ΤΑΣΟΣ ΜΠΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΣΑΚΗΣ ΜΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ
ΤΑΝΙ ΠΕΠΑ
ΘΕΟΛΟΓΗΣ ΠΟΤΟΣΟΓΛΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΡΟΒΙΔΑΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΑΚΗΣ
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΚΙΜ ΜΑΡΓΚΕΓΚΑΙ
ΚΡΙΣΤΙ ΝΤΟΜΠΡΕΒΕΑΝΟΥ
ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΝΙΓΔΕΛΗΣ
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΤΣΑΣ
ΤΡΥΦΩΝ ΛΙΟΥΜΗΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΕΛΙΤΣΑΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ
ΓΡΗΓΟΡΙ ΚΕΛΙ
ΣΑΒΒΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ


http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1187026

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Βία

Το τραγικό γεγονός της 5ης Μαΐου μας υπενθύμισε, αν μη τι άλλο, ότι ζούμε σε έναν κόσμο βίας.

Ίσως μερικοί από εμάς να μην το λέμε αρκετά συχνά αλλά σιχαινόμαστε αυτήν την βία. Από οποιονδήποτε και αν προέρχεται.

Κάνουμε τα πάντα για να περάσουμε επιτέλους σε μια εποχή στην οποία η λέξη "βία" να εχει ξεχαστεί. Στην οποία η λέξη "καταπίεση" να έχει ξεχαστεί. Στην οποία η ανάγκη για διαμαρτυρία να μην έχει πια υπόσταση. Αυτός είναι ο κόσμος για τον οποίο αγωνιζόμαστε εμείς.

Για αυτόν τον λόγο βγήκαμε στους δρόμους την 5η του Μάη. Για να φωνάξουμε ενάντια στην βία των νέων μέτρων. Στην βία τις οικονομικής εξαθλίωσης και της έλλειψης προοπτικής. Στην βία που καταστρέφει τα όνειρά μας.

Μην ξεχνάτε τον Δεκέμβριο του 2008 όταν βγήκαμε στους δρόμους ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Τα ίδια λέγαμε, πιστεύαμε και θέλαμε τότε, τα ίδια λέμε πιστεύουμε και θέλουμε τώρα.

Είμαστε εδώ για να δολοφονήσουμε την παρακμή. Είμαστε εδώ για να κάψουμε την αδικία.

Ούτε εμείς θέλουμε να ακούγετε μόνο η δική μας φωνή στους δρόμους. Κάνε κάτι για αυτό...

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Κοζάνη, παρέμβαση αλληλεγγύης


Το βράδυ του Σαββάτου 24 Απριλίου πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης στην Κοζάνη σχετικά με τις συλλήψεις 5 συντρόφων το απόγευμα της προηγούμενης μέρας κατά την διάρκεια αφισοκόλλησης. Η παρέμβαση, η οποία περιελάμβανε μικροφωνική και μοίρασμα κειμένου, ξεκίνησε στις 8 το απόγευμα και κράτησε τρεις ώρες. Μετά το τέλος της παρέμβασης 25 άτομα πραγματοποιήσαν αφισοκόλληση στο κέντρο της πόλης. Όταν ο κόσμος περάσε από το δρόμο που οδηγεί στο αστ. τμήμα, και σε απόσταση 25 μέτρων απο αυτό, η αφισοκόλληση μετρατράπηκε σε μίνι πορεία. Οι λιγοστοί μπάτσοι που ήταν στο τμήμα ανέβηκαν στη διασταύρωση που οδηγεί σε αυτό όπου και έγινε μια μικρή στάση και φωνάχτηκαν συνθήματα. Το μήνυμα ήταν σαφές: Η όποια προσπάθεια καταστολής θα βρεί μπροστά της την αλληλεγγύη και την αποφασιστικότητα μας. 

Τα σκυλιά της δημοκρατίας γρυλίζουν...

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010, Κοζάνη. Περίπου στις 16:00 το απόγευμα παρέα 6 συντρόφων ξεκινά αφισοκόλληση στην περιοχή του κέντρου της πόλης. Ενώ σε όλη τη διάρκεια της δράσης τα πράγματα εξελίσσονταν ήρεμα, στις 18:00 δύο αυτοκίνητα, ένα της ασφάλειας και ένα περιπολικό με συνολικά τέσσερις προστάτες του πολίτη, προσεγγίζουν τα παιδιά και ζητούν να δουν τις ταυτότητές τους. Η  συνέχεια εκτυλίσσεται στο τμήμα όπου οδηγούνται για εξακρίβωση στοιχείων. Στους  5 ,και ενώ αρχικά η προσαγωγή θεωρήθηκε τυπική, ασκήθηκε από τον εισαγγελέα
 δίωξη για “παράνομη αφισοκόλληση και διακεκριμένες φθορές σε κάδους απορριμμάτων και καφάο της Δ.Ε.Η.” Αυτή τη στιγμή οι σύντροφοι είναι ελεύθεροι και εκκρεμεί σε βάρος τους δίκη με τις παραπάνω κατηγορίες.

 Το χρονικό της κρατικής τρομοκρατίας μονοπωλεί την τοπική επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες. Λίγο πριν το Πάσχα 2 καλλιτέχνες του δρόμου συλλαμβάνονται επ' αυτοφώρω να κάνουν graffiti σε τοίχο δημοτικού σχολείου. Στη συνέχεια οδηγούνται στο τμήμα όπου ειδοποιείται ο διευθυντής του σχολείου, ο οποίος ξεκάθαρα καταθέτει ότι έχει δώσει άδεια στα παιδιά να διαμορφώσουν με χρώματα τον τοίχο της αυλής. Η αστυνομία όμως ασκεί δίωξη για φθορά δημόσιας περιουσίας και έτσι τα δυο παιδιά, ο ένας 24 και ο άλλος 18 χρονών περιμένουν να
 δικαστούν. Στην πόλη της Κοζάνης η αστυνομία πασχίζοντας να αποδείξει ότι παράγει έργο, επιτίθεται στις ελευθερίες, μέσω μαζικών προσαγωγών και εξακριβώσεων, συνεχών ελέγχων σε οχήματα και καταστήματα και γενικότερα με την επίδειξη ισχύος σε προγραμματισμένες εξορμήσεις-ασκήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αναίτιες προσαγωγές, για 2 συνεχόμενες μέρες, δεκάδων ατόμων επειδή απλά διεκδικούσαν την επανοικιοποίηση των δημόσιων χώρων και απείχαν από την κατανάλωση αλλοτριωμένης διασκέδασης.

 Ακόμη, η μέρα των συλλήψεων στην Κοζάνη ταυτίζεται και με αυτή της προφυλάκισης της Κωσταντίνας, της 19χρονής συντρόφισσας που κατηγορείται για συμμετοχή στη "συνομωσία πυρήνων της φωτιάς " με μοναδικό στοιχείο, ένα  αποτύπωμά της που βρέθηκε σε σπίτι στο Χαλάνδρι. Δεν πάει πολύς καιρός επίσης από τις αναίτιες συλλήψεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κατα τη διάρκεια διαδηλώσεων. Άνθρωποι όπως ο Μάριος Ζ. διώκονται και φυλακίζονται για αδικήματα που η ελληνική αστυνομία φρόντισε να στήσει ώστε να υπάγονται σε νομοσχέδια όπως ο
 τρομονόμος και ο κουκουλονόμος. Δεν είναι όμως μόνο αυτά...

 Όπως πάντα, με πρόφαση τον πόλεμο στην «τρομοκρατία», που σκηνοθετείται άριστα από  τις μιντιακές μαριονέτες, το σύστημα δοκιμάζει να εξαντλήσει τα όρια της καταστολής (αν όντως αυτά υπάρχουν) σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αντιστέκεται. Ειδικά μέσα σε αυτή την συγκυρία, που η οικονομία έχει πτωχεύσει και παράλληλα με την προσφυγή στο Δ.Ν.Τ., το κέντρο του ενδιαφέροντος μετατοπίζεται στην συντριβή του εσωτερικού εχθρού, δημιουργώντας ένοχους και βαφτίζοντάς τους τρομοκράτες. Διαχέοντας με όλα τα μέσα την απαραίτητη
 τρομοΰστερία, καταστρέφει και τους τελευταίους κοινωνικούς δεσμούς, καθιστώντας τον "διπλανό" εν δυνάμει ρουφιάνο. Δημιουργώντας ψευδαισθήσεις και πλαστούς συνειρμούς απαξιώνει κάθε πολιτική έκφραση που εναντιώνεται  στην εξουσία και το κράτος. Ποινικοποιεί την τέχνη που το αντιμάχεται, φιμώνει τους αντιφρονούντες, φυλακίζει τους αγωνιστές και έχει ένοπλα τσιράκια του σε κάθε γωνία έτοιμα να στερήσουν απο όλους μας κάθε είδους ελευθερία.

 Στην Κοζάνη προφασίζεται καταστροφή των καφάο της ΔΕΗ. Τι ειρωνεία...σε μια πόλη που ζει πνιγμένη στην τέφρα και τα σωματίδια από τα ορυχεία και τα φουγάρα τους. Σε μια πόλη που στις 16 Απριλίου 2010 έγινε πλουσιότερη κατά 6 τόνους διαλύματος τριχλωριούχου σιδήρου (FeCl3) από διαρροή σε εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος. Σε μια πόλη που θρηνεί τα παιδιά της από τον καρκίνο και τα εργατικά ατυχήματα. Ο συνήγορος του πολίτη αναφέρει ότι, "μεταξύ των παραβάσεων της ΔΕΗ είναι η παράταση της λειτουργίας των ΑΗΣ καρδιάς και Πτολεμαΐδας χωρίς
 εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, η λειτουργία του ΑΗΣ αγίου Δημητρίου και των ορυχείων στην περιοχή κατά παράβαση των περιβαλλοντικών όρων, η υπέρβαση των αέριων ρύπων που προέρχονται από μεγάλες διαρροές τέφρας κ.α.". Ποιος τολμάει λοιπόν να μιλάει για φθορά και να διώκει ανθρώπους για την ύπαρξη μιας αφίσας σε ένα καφάο της Δ.Ε.Η. όταν αυτή δηλητηριάζει κάθε στιγμή το σώμα και την ψυχή μας?

 Η προσπάθεια του αδίστακτου αυτού συστήματος, μέσα από την οικονομική εξαθλίωση, την καταπίεση, την άμεση και έμμεση χειραγώγηση, να δημιουργήσει δούλους δέν έχει στεφθεί ακόμη με επιτυχία. Βόμβες μεγάλης καταστροφικής ισχύος γι' αυτούς όπως η αλληλεγγύη, η αντιπληροφόρηση μα πάνω απ' όλα οι λεύτερες συνειδήσεις των ανθρώπων με αξιοπρέπεια, θα συνεχίζουν να κλονίζουν τα ήδη ραγισμένα θεμέλια της εξουσίας τους...


Η καταστολή δεν μας φοβίζει, μας εξοργίζει


Λευτεριά στους 6 διωκόμενους για την υπόθεση του επαναστατικού αγώνα


ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΕΣ -ΑΛΗΛΕΓΓΥΟΙ/ΕΣ -ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Ρατσιστική συμπεριφορά οδηγού στα Κ.Τ.Ε.Λ Γρεβενών


Στο δρομολόγιο των Κ.Τ.Ε.Λ. Γρεβενών από Γρεβενά για Αθήνα την Κυριακή 11 Απριλίου συνέβη ένα από τα (από ότι φαίνετε συχνά) περιστατικά ρατσισμού που σκοπό έχει να διαχωρίσει τους «καθαρούς» από τους «βρόμικους» ανθρώπους στην μικρή μας κοινωνία. Μισή ώρα πριν από την Καλαμπάκα και ενώ το λεωφορείο είχε σταματήσει για να επιβιβαστούν επιβάτες ήρθε στα τελευταία καθίσματα (όπου και καθόμουν μαζί με άλλα 3 άτομα) ο οδηγός και μας ζήτησε να σηκωθούμε. Και να καθίσουμε στις σκόρπιες άδειες θέσεις που βρισκόταν μπροστά. Όταν έκπληκτοι ρωτήσαμε τον λόγο μας ενημέρωσε ότι θα επιβιβαζόντουσαν πέντε Αλβανοί και ότι «αυτές τις θέσεις πάντα τις κρατάμε για αυτούς, για να μην τους βάλουμε να καθίσουν ανάμεσα στους υπόλοιπους επιβάτες». Ακόμα πιο τραγικό ήταν το γεγονός ότι από ένα σχεδόν γεμάτο λεωφορείο, κανείς δεν φάνηκε να ενοχλήθηκε από το γεγονός. Μέτα από αρκετή διαμαρτυρία και αφότου ο οδηγός με υπενθύμισε ότι αυτός είναι «το αφεντικό του λεωφορείου (!)» και μου ζήτησε να κάτσω στην θέση που γράφει το εισιτήριο μου επιβιβάστηκαν οι μετανάστες και κάθισαν στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Μέτα από λίγο ξαναγύρισα και εγώ πίσω και συζήτησα μαζί τους και μου είπαν ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι πολύ συχνές στο συγκεκριμένο δρομολόγιο.
Το όλο σκηνικό θυμίζει πρακτικές που εφαρμόζονταν στις Η.Π.Α και στην Νότιο Αφρική σε προηγούμενες δεκαετίες. Πρακτικές τις οποίες όλος ο κόσμος προσπαθεί να ξεχάσει και να αποβάλλει. Πρακτικές πάνω στις οποίες βασιστήκαν καθεστώτα μίσους, «φυλετικής καθαρότητας» και ανελευθερίας.
Δεν ξέρω αν αυτή η συμπεριφορά είναι γενική πρακτική που επιβάλλετε από τα Κ.Τ.Ε.Λ. ύστερα από διαμαρτυρία πελατών ή αν είναι θέμα του οδηγού άλλα σίγουρα λέει πολλά για το πώς συνολικά βλέπουμε αυτούς τους ανθρώπους. Ανθρώπους που (παράνομα ή μη) είναι πλέων ένα βασικό στοιχείο της κοινωνίας μας και ένα ακόμα πιο βασικό στοιχείο τις οικονομίας μας. Ανθρώπους νέους που κάνουν ότι μπορούν για να τα βγάλουν πέρα σε μια κατάσταση στην οποία, από όσο φαίνετε, σε λίγο θα βρεθούνε πολλοί από εμάς τους «καθαρούς».

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Απειλές κατά συντρόφου από αστυνομικό του Α.Τ. Γρεβενών.


Σε μια επαρχιακή πόλη, όπως τα Γρεβενά το να δείχνεις την έμπρακτη αλληλεγγύη σου στους φυλακισμένους, σε κάνει να γίνεσαι άμεσα στόχος. Παράδειγμα το γεγονός που συνέβη πρόσφατα όταν σύντροφος που περνούσε μπροστά απ'το αστυνομικό τμήμα Γρεβενών και τον προσήγαγαν, με σκοπό την εξακρίβωση των στοιχείων του, χλευάζοντας τον για τη δράση του και τα πολιτικά του πιστεύω. Ενώ δεν δίστασαν να τον απειλήσουν για τον εργασιακό του χώρο. Αυτό όμως δεν είναι το τέλος αλλά ούτε και η αρχή. Μετά τον Δεκέμβρη του 2009, το κράτος αρχίζει και δείχνει το πιο εκδικητικό του πρόσωπο κατηγορώντας άτομα τα οποία δραστηριοποιούνται στον αντιεξουσιαστικό χώρο συλλαμβάνοντας τα και φτάνοντας ακόμη στο σημείο να δολοφονεί ανθρώπους “βαφτίζοντάς” τους τρομοκράτες. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Θα μας βρουν απέναντί τους.

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Λευτεριά στον Μάριο Ζ. (με τα σαμπουάν που έγιναν μολότωφ)!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΑΡΙΟΥ Ζ. 16/03/2010

Στη φυλακή αποφάσισαν ανακριτής και εισαγγελέας ότι πρέπει να οδηγηθεί ο Μάριος .Ζ. , γιατί τόλμησε να συμμετέχει στην μεγάλη πορεία της Πέμπτης (11-03-2010) , και είχε την ατυχία να βρεθεί στο πεδίο δράσης ενός ασύδοτου πωρωμένου και ψεύτη αστυνομικού.

Ο Μάριος συνελήφθη στην οδό Πανεπιστήμιου, μπροστά στην Αγροτική Τράπεζα, και κοντά στα πανό του ΕΕΚ και των σωματείων που ακολουθούσαν, από πάνοπλο άνδρα των ΜΑΤ ο οποίος του επιτέθηκε ξαφνικά από πίσω, ερεθισμένος όπως φαίνεται από τα φουντωτά ράστα μαλλιά του και την ανέμελη εμφάνιση του, μπροστά σε δεκάδες άλλους πολίτες που συμμετείχαν στην πορεία και που διαμαρτύρονταν γι αυτό.
Με την συνηθισμένη επαγγελματική πώρωση ο αστυνομικός που τον συνέλαβε αφού τον οδήγησε στην ΓΑΔΑ κατέθεσε σε βάρος του ότι είχε κρυμμένα τα χαρακτηριστικά του , ότι του είχε εκσφενδονίσει μολοτωφ και ότι κινδύνεψε από φωτιά .
Ο Μάριος είχε την τύχη να καταγράφει η σκηνή της συλλήψεις του από πολλές φωτογραφικές μηχανές και σε video, και προσκομίστηκαν και στην ανάκριση οι φωτογραφίες που αποδεικνύουν αδιάψευστα ότι το πρόσωπο του ήταν εντελώς γυμνό, ότι καμία μολοτωφ και καμία φωτιά δεν υπήρχε στο σημείο που πιάστηκε και στον γύρω χώρο , ότι στο σημείο εκείνο δεν υπήρχε καμία ένταση, που να μπορεί να ταιριάξει με την κατάθεση του αστυνομικού.
Εξάλλου, επικαλέσθηκε κατά την ανάκριση δεκάδες μάρτυρες πολίτες, που βρισκόντουσαν παρόντες στο γεγονός και που προσφέρθηκαν αυθόρμητα να καταθέσουν την αλήθεια.

Όμως, ανακριτής και εισαγγελέας, αφού άκουσαν εκτός διαδικασίας τους μάρτυρες αστυνομικούς και από την άλλη αγνόησαν τους δεκάδες μάρτυρες υπεράσπισης και τις φωτογραφίες , προχώρησαν στην πρωτοφανή απόφαση για προφυλάκιση .
Προφυλάκιση που γίνεται
- με τις διατάξεις ενός νόμου , απονομιμοποιημενου ήδη στη συνείδηση της κοινωνίας, αφού η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει εδώ και έξι μήνες την κατάργηση του,
- κατά παράβαση των διατάξεων περί προφυλάκισης , και μάλιστα
περιφρονώντας, αγνοώντας και παραβιάζοντας επιδεικτικά τις αλλαγές που πρόσφατα έγιναν στο σχετικό άρθρο του νόμου, σύμφωνα με τις οποίες για να επιβληθεί προφυλάκιση απαιτείται να είναι κάποιος ύποπτος φυγής είτε να έχει αμετάκλητες καταδίκες στο ιστορικό του,
προϋποθέσεις που καμιά δεν ισχύει για τον Μάριο.

Ο Μάριος , που διδάσκει κολύμβηση σε νήπια στον ΟΑΚΑ, δουλεύοντας 7 μέρες την εβδομάδα , οδηγείται στις φύλακες και τα παιδιά του, που στα χέρια του μαθαίνουν να αγαπάνε το νερό , θα χάσουν το δάσκαλο τους.
Κι εμείς θα χάσουμε την πίστη μας στο προφανές και στο αυτονόητο
Δεν θα χάσουμε όμως την πίστη μας στο Μάριο και θα παλέψουμε για την απόδειξη της αλήθειας , την αποφυλάκιση και την απαλλαγή του.

http://freemariosz.wordpress.com/
http://www.facebook.com/group.php?v=app_2344061033&gid=365222243007



AΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓH ΤΟΥ ΜAΡΙΟΥ Ζ.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Η ασφάλεια, οι ασφαλείς και οι ασφαλίτες...

Πρώτα απ’όλα θέλω να ξεκαθαρίσω ότι σε καμιά περίπτωση δεν παίρνω το μέρος των admin και sysop της περί ου ο λόγος σελίδας, ούτε με ενδιαφέρει και τόσο η απελευθέρωση τους. Προφανώς και την όλη επιχείρηση δεν την έστησαν ούτε για να εξυπηρετήσουν τον μέσο χρήστη ούτε για την ψυχή της μάνας τους αλλά για να βγάλουν λεφτά. Το όλο ζήτημα όμως μου δίνει πάτημα για να θίξω διάφορα θέματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια επικοινωνιών και τον αντίκτυπο που έχει στον χώρο.

Είναι γεγονός ότι πλέον σε μεγάλο βαθμό την «δουλειά» της αφίσας, του flyer και του σταθερού τηλεφώνου των προηγούμενων δεκαετιών την έχουν αναλάβει τα blog, τα group στο facebook, τα email και το κινητό τηλέφωνο. Και αυτό είναι απολύτως λογικό διότι είναι πολύ πιο γρήγορα, πολύ πιο εύχρηστα και πολύ πιο μαζικά και ευέλικτα. Τα ηλεκτρονικά μέσα έχουν φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο γίνονται σήμερα επαναστάσεις. Το τηλεοπτικό πραξικόπημα του 2002 στην Βενεζουέλα και το κλείσιμο του ίντερνετ στην Μιανμάρ κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων το 2007 είναι μόνο μικρά παραδείγματα σε σχέση με αυτά που πρόκειται να έρθουν στο μέλλον. Πόσοι από εσάς μάθατε για της αρχικές συνελεύσεις των Δεκεμβριανών, μόλις ώρες αργότερα από την δολοφονία του Γρηγορόπουλου από τα κινητά σας τηλέφωνα; Πόσοι από εσάς μάθατε για της πρώτες πορείες από το indymedia;

Σε έναν κόσμο λοιπόν που ο μελλοντικός επαναστάτης μάλλον είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει αυτά τα μέσα για να επιτύχει τον σκοπό του αξίζει να αναλυθεί η ασφάλεια των μέσων αυτών και ο τρόπος για να τα κάνουμε πιο ασφαλή.

Το gamato της υπόθεσης…

Πριν από μερικές ημέρες είδαμε το κλείσιμο του μεγαλύτερου ελληνικού tracker, την σύλληψη των admin, sysop και μερικών μελών του και την κατάσχεση των προσωπικών τους υπολογιστών. Είναι πάρα πολύ πιθανόν αυτοί οι υπολογιστές να περιέχουν τα credentials για την σύνδεση στον κεντρικό server όπου στεγάζετε ο tracker, το φόρουμ και το interface του tracker. Για να καταλάβουμε ακριβώς τι σημαίνει αυτό θα αναλύσω εν συντομία πως λειτουργεί ένας private torrent tracker.

Ας υποθέσουμε ότι ένας χρήστης θέλει να κατεβάσει ένα αρχείο. Αυτό το αρχείο το έχουν άλλοι χρήστες αποθηκευμένο στον υπολογιστή τους και το μοιράζονται μέσω ενός προγράμματος torrent client (π.χ. μtorrent, bitTorrent, transmission κτλ). Η δουλειά του tracker είναι να κρατάει μια λίστα με όλους τους χρήστες που έχουν το συγκεκριμένο αρχείο. Ο χρήστης λοιπόν πρέπει να κατεβάσει ένα μικρό αρχείο (.torrent file) που παρέχει την διεύθυνση του tracker που έχει την λίστα με τα άτομα τα οποία έχουν το αρχείο που χρειάζεται ο χρήστης και να συνδεθεί σε αυτόν. Ο tracker με την σειρά του θα συνδέσει τον χρήστη με τους υπόλοιπους χρήστες και θα γίνει η ανταλλαγή*. Έτσι λειτουργούν οι public trackers όπως τα γνωστά piratebay και isohunt. Πρόβλημα όμως προκύπτει όταν χρήστες απλά κατεβάζουν δεδομένα χωρίς να αφήσουν άλλους χρήστες να ανεβάσουν από αυτούς. Για αυτόν τον λόγο δημιουργήθηκαν οι private trackers. Σε έναν private tracker πρέπει πρώτα να μπεις σε μια σελίδα στον ίντερνετ και να δημιουργήσεις έναν λογαριασμό. Αυτή η σελίδα θα διασταυρώσει τον λογαριασμό σου με την ip του υπολογιστή σου. Έτσι μετρώντας πόσο έχεις κατεβάσει και πόσο έχεις ανεβάσει θα «ξέρει» κατά πόσο συνεισφέρεις στην ανταλλαγή των αρχείων και αν δεν συνεισφέρεις αρκετά δεν θα σε αφήσει να κατεβάζεις άλλο.

Αυτό που είναι σημαντικό και πρέπει να θυμάστε στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι κάπου στους server του gamato υπάρχουν αποθηκευμένα το username και το password σας (αν φυσικά ήσασταν ένα από τα 800.000 μέλη του). Προφανώς τα password δεν βρίσκονται εκεί σε plaintext μορφή, αν το password σας είναι «1234» δεν εμφανίζετε κάπου ως «1234». Το password σας περνά μέσα από έναν αλγόριθμο hash. Αυτός είναι ένας αλγόριθμος ο οποίος με λίγα λόγια μετατρέπει το password σας σε μια αλληλουχία χαρακτήρων η οποία είναι πολύ δύσκολο να έρθει στην αρχική της μορφή. Για να φέρω ένα ρεαλιστικό παράδειγμα, οι εκδόσεις mySQL (της οποίες κατά πάσα πιθανότητα χρησιμοποιούσε το gamato στης βάσεις δεδομένων του) το password «1234» το κωδικοποιούν ως «a4b6157319038724e3560894f7f932c8886ebfcf». Σε ένα θεωρητικό επίπεδο ένα hash είναι όντος πολύ δύσκολο (σχεδόν πρακτικά αδύνατον) να έρθει στην αρχική του μορφή, αλλά αυτό ισχύει μόνο υπό προϋποθέσεις.

1ον Ότι το password είναι μια σειρά από πολλούς και τυχαίους χαρακτήρες και

2ον Ότι το αλγόριθμος δεν έχει κάποια «πίσω» πόρτα για την ποιο εύκολη αποκωδικοποίηση του.

Η πρώτη προϋπόθεση δεν ισχύει για σχεδόν κανένα password το οποίο είναι γραμμένο από άνθρωπο. Πάρτε για παράδειγμα το δικό σας password. Συνήθως είναι μια ή δυο λέξεις μαζί με κάποιον αριθμό ή κάτι παρόμοιο. Είναι γεγονός ότι το ανθρώπινο μυαλό αποτυχαίνει παταγωδώς να δημιουργήσει ασφαλή password γιατί είναι εκπαιδευμένο να λειτουργεί με λέξεις που βγάζουν νόημα και όχι με τυχαίους χαρακτήρες. Αν περαστεί η λίστα που περιέχει τα hash από κάποιο πρόγραμμα ειδικευμένο σε αυτήν την δουλειά (όπως το jacktheripper η ο rainbowcracker) κατά την άποψη μου θα μπορέσει εύκολα να αποκωδικοποιήσει το 10% από αυτά (και μάλλον είμαι συντηρητικός με αυτό το νούμερο). Σκεφτείτε ότι το 10% του 800.000 είναι 80.000 (ο συνολικός πληθυσμός της πόλης του Βόλου και περίπου το 1% του πληθυσμού της χώρας!). Αν επί αυτού τυχαίνει τα hash να είναι κωδικοποιημένα μέσω κάποιου ισχνού αλγορίθμου το ποσοστό ανεβαίνει δραματικά, σε εφιαλτικού μεγέθους, αριθμούς.

Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι σε έναν private tracker το username, το password και η ip είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους. Από την ip μπορείς να βρεις το ονοματεπώνυμο του ανθρώπου που χρησιμοποιεί αυτήν την σύνδεση. Ο ISP σας κρατάει μια λίστα με όλες τις ip που σας έχει δώσει (από ανέκαθεν) και με ένα απλό ψάξιμο στης βάσεις δεδομένων μπορεί να βρει εύκολα το όνομα σας και πια ip έχετε χρησιμοποιήσει. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται καν να ψαχθούν όλα τα username του gamato. Μόνο αυτά τα οποία κρίνονται άξια ενδιαφέροντος. Και μετά με τα password αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ελέγχουν αλλά μέσα όπως το email ή τον messenger, δεδομένου ότι χρησιμοποιείται παντού το ίδιο password, κάτι πολύ κοινό.

Γίνετε προφανές ότι αυτός ο τεράστιος αριθμός password είναι το όνειρο του κάθε ανθρώπου ή οργανισμού που θέλει να καταχραστεί προσωπικά δεδομένα των ελλήνων χρηστών. Δεν μιλάμε για μια οποιαδήποτε σελίδα. Ελάχιστοι «στόχοι» ήταν πιο δελεαστική από το gamato όσο αναφορά την user list τους. Θα ήταν νομίζω σοφό, τουλάχιστον για άτομα τα οποία είναι πιο «ευαίσθητα» ως προς την ασφάλεια των επικοινωνιών τους, να αλλάξουν εγκαίρως τα password τους σε όλους τους υπόλοιπους λογαριασμούς τους αν είχαν λογαριασμό στο gamato.

SMS, GMS και GPS

Η χρήση κινητού τηλεφώνου είναι σχεδόν δεύτερη φύση για την συντριπτική πλειοψηφία, τουλάχιστον των νέων παγκοσμίως (ακόμα και σε μέρη όπως η Σομαλία και το Νεπάλ). Είναι λοιπόν λογικό το κράτος να προσπαθεί να ελέγχει της κινήσεις και τις επικοινωνίες των ανθρώπων που τα κατέχουν. Το κακό με τα κινητά τηλεφωνά είναι το γεγονός ότι είναι... κινητά. Σε ένα αστικό περιβάλλον μπορούν να εκτιμήσουν με σχετική ακρίβεια την θέση στην οποία βρίσκονται (σε πολλά μοντέλα, ακόμη και αν είναι κλειστά). Αν δε το κινητό έχει και λειτουργιά GPS ο κατασκευαστής είναι υποχρεωμένος δια νόμου να συμπεριλάβει σύστημα που να εκπέμπει το στίγμα του κινητού. Το σύστημα αυτό υποτίθεται ότι ενεργοποιείτε μόνο αν γίνει κάποια κλήση στο 112. Επίσης όλες οι χώρες τις Ε.Ε. υποχρεώνουν όλες τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας να κρατούν μια βάση δεδομένων για της κινήσεις και τις κλήσεις των συνδρομητών τους για τουλάχιστον 2 χρόνια. Από το καλοκαίρι έχουν καταργηθεί και οι ανώνυμες κάρτες, σημάδι ότι και η Ελληνική κυβέρνηση άρχισε σοβαρά να ενδιαφέρεται για το τι λέμε, σε ποιον και απο που μιλαμε στο κινητο μας.

Όσο για την υποκλοπή συνομιλιων δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σκάνδαλο του 2004-2005. Επί τις ευκαιρίας θέλω να αναφερθώ σε κάτι σχετικό.

Ο, υπεράνω νόμου, αδελφός μας

Το ότι κάτι είναι παράνομο δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει κιόλας. Κανένας νόμος δεν πρόκειται να κλείσει τα μάτια του Μεγάλου Αδελφού. Πολλά από τα άτομα που θα διαβάσουν αυτό το άρθρο θα έχουν κατεβεί σε πορείες. Πόσες φορές η αστυνομία συμπεριφέρθηκε νόμιμα; Ήταν νόμιμος ο ξυλοδαρμός «ζαρντινιέρα» έξω από το ABC; Τα ληγμένα δακρυγόνα; Η αναίτιες προφυλακίσεις; Οι ασφαλίτες στης συνελεύσεις; Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι, όπως σε μια πορεία το κράτος δεν σέβεται τους νόμους έτσι γίνετε σε κάθε περίπτωση. Ανέφερα πριν την πιθανότητα η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος να συνδέσει τις ip του gamato με ονόματα. Αυτό, προφανώς, νομικά χρειάζεται εντολή εισαγγελέα. Μην νομίζετε ότι αν βρει άκρη δεν θα την τραβήξει. Στην βάση δεδομένων της OTEnet δουλεύουν άνθρωποι. Άνθρωποι που ίσως να δωροδοκούνται, ίσως να μπήκαν εκεί με μέσον ή ίσως να έχουν θείο μπάτσο. Το κράτος θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να επιτύχει τους σκοπούς του. Και πιστέψτε με, πολλά περνάν από το χέρι του.

Ο κουτσομπόλης ταχυδρόμος

Το μεγαλύτερο μέρος τον επικοινωνιών μας μέσω ίντερνετ γίνετε φυσικά μέσω των γνωστών instant messenger (WLM, Yahoo, Facebook). Το τρομακτικό όσον αναφορά αυτά τα προγράμματα είναι ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν είναι καθόλου ασφαλή. Το χειρότερο από όλα φέρεται να είναι το Facebook και δυστυχώς είναι το πλέων ανερχόμενο μέσω για chat. Το Facebook έχει μια μακρά ιστορία χαμηλών στάνταρτ όσον αναφορά την ασφάλεια και την συνεργασημότητα του με τις κρατικές αρχές. Προσωπική μου άποψη είναι να μην θεωρείτε καμιά συνομιλία σας ασφαλή όταν χρησιμοποιείτε αυτού του είδους τα πρόγραμμα εκτός και αν έχετε πάρει μέτρα και κρυπτογραφείτε με manual τρόπο την συνομιλία. Ακόμα και ένας απλός εισβολέας στο wifi σας θα μπορούσε να δει θεωρητικά τα πάντα από όσα λέγονται μέσα από αυτά τα προγράμματα. Το ίδιο ανασφαλή είναι και τα email αν δεν χρησιμοποιηθεί κάποιος τρόπος κωδικοποίησης

Το πιο ασφαλές μέσω (σε ένα κάποιο πρακτικό επίπεδο) φαίνεται να είναι το Skype. Με την στάνταρ κρυπτογράφηση και την peer 2 peer αρχιτεκτονική του είναι πολύ δύσκολο κάποιος να υποκλέψει συνομιλίες από αυτό. Αλλά όπως και με όλα τα υπόλοιπα μέσα στο ίντερνετ, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείτε απολύτως ασφαλές.

Ως «υπολογιστόβοιος» με κάποια (λίγα) χρόνια στον χώρο και γενικά άνθρωπος που τον ενδιαφέρει η τεχνολογία, έχω δει απλούς ανθρώπους να χρησιμοποιούν τέτοιου είδους τεχνάσματα και πρακτικές για εκπαιδευτικούς λόγους ή προσωπικό όφελος. Αν ξέρεις που να ψάξεις δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε δαπανηρό ούτε χρονοβόρο. Είναι απλά παράνομο. Το κράτος έχει και το ανθρώπινο και το υλικό δυναμικό για να τα πραγματοποιήσει. Το ερώτημα είναι αν αξίζει τον κόπο να το πραγματοποιήσει σε εσένα.

Πολέμα το σήμερα, σήμερα…

Η τεχνολογία έχει κάνει τρομακτικά άλματα τα τελευταία 200 χρόνια. Θα ήμασταν τουλάχιστον αφελείς ως χώρος αν νομίζαμε ότι το κράτος δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει αυτήν την τεχνολογία εις βάρος μας στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Υπάρχει σύστημα το οποίο μέσω μιας ακτίνας laser να μπορεί και μετράει τις ηχητικές δονήσεις σε ένα αντικείμενο και μέσω αυτού «ακούει» τι λέγετε μέσα σε κάποιο δωμάτιο από τεράστια απόσταση. Κάμερες μπορούν να δουν πίσω από κουκούλες και δορυφόροι μπορούν να δουν πινακίδες αυτοκινήτων από το διάστημα, οπουδήποτε στον πλανήτη, σε οποιαδήποτε στιγμή. Δεν ζούμε στον κόσμο που ζούσαν οι πατεράδες μας. Δεν πρόκειται να επαναστατήσουμε όπως (ελπίζω) σχεδίαζαν οι πατεράδες μας να επαναστατήσουν (ή τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς).

Μάθετε λοιπόν να χρησιμοποιείτε την τεχνολογία με ασφαλή τρόπο. Συν αυτού, η ασφάλεια δεν είναι μόνο κάτι που το διεκδικείς. Είναι και κάτι που το δημιουργείς ο ίδιος. Το indymedia είναι ένα πάρα πολύ καλό παράδειγμα. Είναι ένας ασφαλής τόπος ο οποίος ελέγχεται, συντηρείται και αναπτύσσεται από άτομα του χώρου. Δημιουργήστε και άλλους τέτοιους τόπους και μάθετε να τους χρησιμοποιείτε σωστά και αποτελεσματικά.

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται κάπως παρανοϊκά και υπερβολικά για τους περισσότερους (και ίσως προς το παρών να είναι έτσι). Αλλά μην ξεχνάτε τα εξής:

Αν κατέχετε ή επικοινωνείτε πληροφορίες που ενδιαφέρουν το κράτος, το κράτος θα προσπαθήσει να τις μάθει. Το πόσο θα προσπαθήσει εξαρτάτε από τις πληροφορίες.

Ότι η τεχνολογία σήμερα επιτρέπει το κράτος να εφαρμόζει τεχνικές, που παλιά εφάρμοζε σε λίγα «συνήθεις ύποπτα» άτομα, σε πολύ μεγαλύτερη μάζα ατόμων. Τα συστήματα τύπου Echelon είναι εκεί έξω εδώ και χρόνια και έχουν γίνει πολύ ισχυρά. Η Ελλάδα από το 2004 είναι άλλη χώρα σε αυτόν τον τομέα (C4I, τρομονόμος κτλ). Αν τώρα αυτά που λέω σας φαίνονται υπερβολικά, σε κάποια στιγμή στο μέλλον μάλλον θα είναι πιο χρήσιμα από όσο νομίζετε.

* Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι tracker βρίσκονται σε ένα νομικό κενό. Δεν υπάρχουν (παράνομα ή μη) δεδομένα στον ίδιο τον tracker, μόνο πληροφορίες για το που θα τα βρεις.